dəst-xətt

is. <fars. dəst və ər. xətt>

1. Birisinin şəxsən öz əli ilə yazdığı yazı. Sübhanverdizadə öz dəst-xətti ilə yazmağına baxmayaraq, bu kimi müxtəlif bəhanələrlə öz yazdığını pozmağı da bacarırdı. S. R..

2. məc. Savad. Üçü də cavab verdilər ki, dəst-xətləri yoxdu. C. M..